නුඹයි..

දිනෙන් දින අඳුර වෙත පිය මනින ලෝකයක
මෙසසරට බැඳ තබන එකම මිනිසා නුඹයි..
විටින් විට ඉරිතැලුන දුකින් පිරි ජිවිතය
ලඟින් හිඳ සුවපත් කරන ජීවක නුඹයි..
මටද නොපෙනෙන ලොවක් නුඹෙ නෙතින් බලාගෙන
අඳුර මැද අතින් ගෙන කැටුව යන්නා නුඹයි..
දිවිය අති තුරුම මට එක ලෙසින් සැනසෙන්න
සෙනෙහසේ සොඳුරුතම දැහැමි පුදසුන නුඹයි..

මල් සුලඟට මුසු වුනාද?

කවඩි දිලෙන සුදු වැල්ලෙන්
සුමුදු සිසිල් කඳුකරයට
හෝරා කිහිපයක් ගෙවා
යන්නට හැකි කොයි දෙසින්ද?

හැම මල් වල සුවඳ පිරුණු
සුලඟ ඔබට දැනුනෙ නැතිද
වෛරය පිරි ඔබේ සුසුම්
මල් සුලඟට මුසු වුනාද?

එකම කෝඩ් පේළියකට
තරහ ගන්න මිනිස්සුන්ට
මම් කවි ලියනවා නොවෙයි
සිනා බෙදනවා පමණයි

අණ වින පර දේස වලින්
මගෙ ලක් මව රැක ගන්නට
අති අපෙ මෙත් සිත අසලට
අණුවන සිත් එපා ගන්න
මෙත් සිත් සවියෙන් බැඳෙන්න!!!

මෙත් සිත ඇසුරේ හසරැල් සුපතමි

නුඹමෙන් නොසිතන මිනිසුන් අතරින්
කාට හැඟේවිද මනුසත් පබැඳුම්
මව් පිය සොහොයුරු දරු වෙන බැව් අප
නොමදත් උන් සේ දැක මිරිඟුව සැප
මිනිසුනි මොහොතක් නතර වෙයන්නේ
කරුණා දිව ඔසු නැතිද ලබන්නේ
කඳුලක් වැටුනේ ඇයි දැයි නොකියමි
මෙත් සිත ඇසුරේ හසරැල් සුපතමි

මව් බිමේ සුව හැඟුණු මොහොතක, අප ගැනත් සිහි වුනාවේ...

දේශයේ නුඹ පියාඹා යන - මල් පිපී හිනැහුණාවේ
අප පැතුම් පොදි නුඹේ පෙරමග - වාසනාවන් ගෙනාවේ
රන් රුවන් සිතුසේ ලැබී නුඹෙ - රුවන් ගුණ බැබලුනාවේ
මව් බිමේ සුව හැඟුණු මොහොතක - අප ගැනත් සිහි වුනාවේ

වස්සානේ පමාවෙයන්...

වස්සානේ පමාවෙයන්...
කප්පරක් වැඩ අතරෙ
අපුරුවට පීදුනු ගොයම
කපා ගෙට ගන්න කලියෙන්
නුඹ විතරයි අඩුපාඩුවකට තිබුනෙ
නුඹත් ආවද ඉතින්..
වෙනදටත් කලියෙන්
තව සති දෙක තුනක් ඉවසන්...
නුඹටත් වහින්නට ඔනෑ තරම්
මටත් හිත පිරෙන්නට
වැහි දියෙන් ඉතිරෙන වැවක් තරම්..

සඳක් වෙන්වී යාද...

සඳක් වෙන්වී යාද
ලබැඳි හද නිලඹරෙන්
තරු පහන් නොනිවේය
සඳ කැළුම් ලතාවෙන්
හද පතුම් නොබැඳේද
සොයුරු සඳ නාමයෙන්
හැඟුම්බර පන්හිඳක
සැමරුම් තබන්නම්...

ලස්සන හීනය

සේද සුදෝ සුදු සළුවෙන් විසිතුරු
රෑ අහසේ දම් පාටින් වැඩ දැමු
මොණර පිළක් ගෙන පැහැයෙන් සැරසූ
ලස්සන හීනය යලි නොපෙනෙවා...
යනෙන තුරා සන්සාරේ..

ඉර හඳ නැති ලොව එළිය කරන්නට
දෑසක නලියන කඳුලු පිසින්නට
මගෙ සුබ හීනය ඔබට දකින්නට
හැම අද දවසම ලස්සන වෙවා...
නිමවෙවා සන්සාරේ..

නොකළ අරයුම...

සසර මගේ පුරුදු ලෙසට යලිඳු හද       බැඳී
බිනර මහේ මිහිරි දිනක අසිරි සර         විඳී
සුසර ඔබේ අසිරි පවන් නිබඳ හද          රැඳී
මිහිර ගෙනේ දසුන ඔබේ සොඳුරු දින    සැදී

හද බැඳි දා

සඳ කැන් දිවිතෙක් අහසට හිමිවුන
කතරක නොසැලී කෙම්බිම හමු වුන
දිනයක් ඔබෙ දෑසින් සරසන්නට
නුඹේ පන්හිඳෙන් ලියා තබන්නට
අපට වාසනාවන් හිමිවුයේ
තුති මල් අපමණ සතුටයි මිතුරේ

කොවුලිඳු නිහඬයි

නුඹ නිහඬවූ බක් මහේ
සැමරුම් නිහඬ දිවයිනේ
කොවුලිඳු ද නිහඬව ගියේ
ඒ සොවින් මේ වසන්තේ

ඒ කම්පනය උවමනා
මේ දෙරණටයි අදදිනේ
මන්මුලාවු උන් ලොවින්
උන් නිසාවෙන් අහිමි වූ
ඒ උතුම් මිනිසා නුඹයි
ගීතය ලෙසින් අවදිවි
හදවත් පහන් කර නිවූ

සන්සාර මිතුදම්

සසරෙ එකමග යනවිට
සෙවනෙල්ලක් මෙන් ලඟ හිඳ
ඉන්නැති නුඹ හැම බවයෙම
සොයුරිය වී දුක් සිඳලන
හසරැලි වී හද පොපියන

අළුවි ගිනිගත් කතරෙක
එකවර පමණක් හමුවෙන
කෙම්බිම ෙස් නුඹෙ මිතුදම
සදා වාසනා සොයුරිය
මතු උපදින හැම භවයෙම