කවියෙකු වන්න කවි කරණට පිය සෙනෙහේ..

අම්මා කියා බහ තෝරන දා                පුතුනේ
තාත්තා කියන් හද පතුලෙන්              නිතිනේ
මව් පදවියේ බර ඔහු උර මත               රැඳුනේ
කවියෙකු වන්න කවි කරණට පිය   සෙනෙහේ

මුදු නුඹ..

කුස තුල නැළවෙන මුදු නුඹ නොමදත්
ලොව දුක් නිමක් නැතී..
මා හඬනා විට කුස තුල නිහඬව
නුඹ වැළපෙන්න ඇතී..
නුඹ වෙනුවෙන් හදවත තුල තෙරපුනු
අපමණ පැතුම් නැතී...
මේ සසරින් නුඹ එතෙර වෙයන් පුත
ඒ නුඹෙ මවට ඇතී...

නෙත් පුරා පුරෝගෙන ආදරේ..

වසරක් ගෙවීගොස් අයෙත්
සසරක් එකව ආ ස්නේහයේ..
ලොවේ අන වින ගැහැට නොමපෙනී
නෙත් බිමට යොමාගෙන මේ ලෙසින්
පියමනින්නෙමි සසර මාවතේ
බලා ඉන්නා නිසා නුඹ ලඟින්
නෙත් පුරා පුරෝගෙන ආදරේ..

දහිරිය

(චින්ගීස් අයිත්මාතොව් නම් ශ්‍රෙෂ්ඨ කිර්ගීසියනු ලෙඛකයාගේ The Early Cranes නමැති පොත හා සබැඳේ)

සුල්තාන්මුරාත්, නුඹලා..
චින්ගීස්ගේ පොතෙන් පැනවුත්
වෙහෙසවී ගම රකිනවා තවමත්
දහිරිය වපුරවන්නට නොසැලී,
අවංක සන්තානයන් සොය සොයා..
මගෙ කල්පනා ලොකයේ..